ฉากวาบหวิว
- ทรมานกาย ทรมานใจ -
“พี่หมอ..อื้อ!” กำลังจะด่าอีกประโยคแต่เขาทาบจูบลงมาก่อน ริมฝีปากหยักบดเบียดเข้ามาเรื่อยๆ ใจผมเต้นตึกตักที่เจอมุมอ่อนโยนของพี่หมอ ลิ้นร้อนไล่ต้อนจนผมจนปัญญายอมเปิดปากรับจูบเขาไปเต็มๆ ดูเหมือนคนใจง่ายแต่ผมก็ไม่รู้ทำไมถึงยอม
ลิ้นเราสองคนพันกันมั่วไปหมด พี่หมอจูบรุนแรงขึ้นแต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน มือของเขาลูบต่ำลงไปที่หน้าท้อง ผมเริ่มหายใจติดขัดกำเสื้อเขาไว้แน่น กระทั่งพี่หมอปล่อยให้ผมหายใจ คราบน้ำลายไหลยืดติดปากพี่หมอตอนที่เขาถอยห่าง
แต่ห่างกันได้ไม่นานก็กลับมาจูบใหม่ เสื้อยืดตัวบางถูกถอดออกจากตัว พี่หมอเค้นหน้าอกผมเบาๆมันยิ่งทำให้ผมกระสัน ปลายเท้าจิกลงกับเตียงแน่น มือของเขาล้วงเข้าไปกางเกงปลุกน้องชายของผมให้มันตื่นยิ่งกว่าเดิม
“พี่ขอนะ..” ผมไม่รู้ตัวเองทำหน้าแบบไหนตอนที่พี่หมอขอทำ ไม่แน่ใจว่าเขาพูดเฉยๆหรือขอจริงๆ เพราะหลังจากพูดเขาก็ทำมันต่อ ไม่รอฟังคำอนุญาตจากผมเลย
“อื้อ..พี่หมอ” ผมครางรับเบาๆยามที่มือพี่หมอรูดรั้ง
“ดีไหม”
“ฮื่อ..” สมองในตอนนี้โล่งไปหมด ขาของผมกางออกกว้างมีมือพี่หมอเป็นคนชักนำให้ผมไปประตูสวรรค์ ริมฝีปากเขายังคลอเคลียวนอยู่ที่หน้าในขณะที่ผมร้องครวญครางเพราะกำลังจะปล่อยของเหลวในตอนเช้า
“ตอนนี้เราน่ารักมาก” เหมือนคำล่อลวงให้ลุ่มหลง ผมมุดหน้าเข้าซอกคอพี่หมอเม็ดเหงื่อไหลซึมรอบใบหน้า จนกระทั่งผมปลดปล่อยออกมาเลอะมือเขา
ทันทีที่ผมปล่อยออกมาไม่มีใครพูดอะไรเลย มือที่เต็มไปด้วยคราบน้ำกามเลื่อนขึ้นมาดึงใบหน้าผมไปจูบ เขากัดกินริมฝีปากผมคล้ายกับเป็นขนมหวาน
ผมไม่รู้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
ใจที่เคยเข้มแข็งมันเริ่มโลเล
“ไม่เอา! พี่หมอปล่อย” ผมเบือนหน้าหนี เริ่มต่อต้านปัดมือเขาออกจากตัว
“อย่าฝืนตัวเองแบมแบม” ฟันคมกัดต้นเบาผมเบาๆจนมันเริ่มแสบ สติที่หายไปเริ่มกลับมาอยู่ในตัวผมผลักเขาออกเต็มแรง
“อยากมากก็ไปซื้อกินสิ!!” พี่หมอจ้องผมอย่างหงุดหงิดคงเพราะไม่ได้ปล่อยเหมือนผม
“อย่าเรื่องมากแบมแบม พี่รู้เราชอบ” ผมอยากจะหัวเราะดังๆกับคำพูดเมื่อกี้ ไม่อยากจะเชื่อว่ามันออกมาจากปากพี่หมอ
“อ๋อหรอ แต่ตอนนี้ผมไม่ชอบแล้ว”
“เป็นบ้าอะไรอีก! เมื่อกี้เรายังอยากให้พี่เอาอยู่ไม่ใช่หรือไง!” เขาตะคอกกลับอย่างหัวเสีย ผมก้มต่ำหลุบตามองไปที่เป้ากางเกง น้องชายของเขาดันพุ่งกางเกงผ้านุ่มออกมาจนจะเด่น ผมเดาะลิ้นกวนๆไม่ตอบแต่ทำท่าจะลุก พี่หมอฉุดผมลงเตียงเหมือนเดิม
“ปล่อย”
“อย่าให้พี่โมโห”
อ่านต่อ >>
อ่านต่อ >>
