CUT
I DON'T F**K WITH YOU
ตอน แสดงความเป็นเจ้าของ
“พี่อาบน้ำให้นะ”
ผมบอกเด็กขี้เมาเบาๆไม่รู้ว่ารับรู้บ้างหรือเปล่าแต่น้องไม่ต่อต้านเลยเวลาผมอุ้ม
ห้องน้ำผมไม่มีอ่างอาบน้ำแบมแบมเลยต้องยืนอาบโดยมีผม..เป็นตัวช่วย
“ฮื่อ!” คนขี้เมายืนงอแงไม่ยอมถอดเสื้อ
น้องทำท่าจะหลับให้ได้หลังจากอาเจียนออกมา
ผมบังคับให้แบมแบมยกแขนเพื่อที่จะถอดเสื้อยืดที่ใส่ออก
มือเล็กปัดป่ายไปมาทั่วหน้าอกจนผมเริ่มหมดความอดทนกับคนตรงหน้า
ใช้เวลานานเหมือนกันในการถอดเสื้อ
ผมทิ้งเสื้อแบมแบมลงพื้นห้องน้ำไม่สนใจว่ามันสกปรกหรือเปล่าก่อนจะดันแบมแบมให้นั่งลงชักโครกเพื่อที่จะถอดกางเกง
ผทปลดเข็มขัดออกดึงกางเกงยีนส์น้องลงมันค่อนข้างยากในการถอดเพราะมันเป็นเดฟแน่นมากแล้วแบมแบมก็ชอบใส่เหลือเกินกางเกงแบบนี้
ร่างขาวเปลือยนั่งพิงชักโครกตรงหน้าผมแอบลอบกลืนน้ำลายลงคอยังไม่ทันที่จะทำอะไรน้องชายผมก็ทำงานแล้ว
แบมแบมยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน น้องรักษาความสะอาดตัวเองอยู่เสมอ
ผมนั่งยองไล่มือไปตามต้นขาอ่อนเบาๆ สายตาจดจ้องบริเวณกลางกลายที่มันนิ่งสงบ
แบมแบมครางเบาๆช่วงที่ผมปัดมือไปโดนของสงวน
ไม่มีคำว่าผิดบาปในสมอง สติสัมปัญชัญญะผมขาดตั้งแต่ถอดเสื้อผ้าให้น้องแล้ว
ผมทำการปลุกอารมณ์แบมแบมจากน้องชายที่กำลังหลับไหล ปกติผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำให้แบมแบม..
“อะ..อื้อ”
เสียงครางดังแว่วมาเรื่อยๆพอดีกับของลับคนขี้เมาชูชัน
แบมแบมเอื้อมมือมากำศรีษะผมแน่น ขาเรียวหุบเข้าด้วยอย่างกระสัน
ผมใช้ปลายลิ้นลากตั้งแต่โคนจรดปลายเน้นหนักส่วนหัวบดขยี้ปลายลิ้นลงไปจนแบมแบมครางลั่นกว่าเดิม
มือขวาที่ว่างผมดันขาน้องให้อ้าออกมากกว่าเดิม วินาทีที่ผมเงยหน้าขึ้นมองน้อง
เป็นภาพที่น่าจดจำจริงๆ แบมแบมครางหน้าเชิดสูดปากอย่างระงับอารมณ์
มันแสดงให้เห็นว่าแบมแบมกำลังตอบสนอง..
“ฮ่ะ อ๊า!”
ผมเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆจนเด็กขี้เมาเกร็งขาไปหมด
แบมแบมพยายามจะหุบขาเข้าแต่ก็โดนมือผมให้จับอ้าออก
มือที่กำศรีษะเปลี่ยนมาจิกบ่าผมแน่น
เสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ใส่ไปทำงานเป็นรอบยับด้วยฝีมือแบมแบม
น้ำขุ่นพวยพุ่งออกมาจากปลายผมเผลอรับน้ำเข้าปากมาเต็มๆ
แบมแบมกระตุกตัวอีกสองสามทีปล่อยน้ำออกมาจนเกือบหมด
ผมคายทิ้งทันทีไม่คิดจะกลืนลงคอเหลือบมองเด็กอวดเก่งนอนอย่างหมดสภาพ
ผมลุกขึ้นยืนถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเขวี้ยงทิ้งไปไว้มุมใดมุมหนึ่งของห้องน้ำ
ก่อนจะย่อตัวลงบดขยี้ลงริมฝีปากเยลลี่แรงๆอย่าหมั่นเขี้ยว
ผมรู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไร ผมกำลังจะฉวยโอกาสน้องอีกครั้ง..
ครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกันมันก็นานมาแล้ว
ครั้งนั้นแบมแบมเต็มใจถึงจะเจ็บแต่ก็ยอมเพื่อผม มีแต่ผมที่เห็นแก่ตัวอยู่ตลอด
เพราะผมนึกถึงหน้าไอรีนอยู่เสมอ..
มันทำให้แบมแบมกลายเป็นตัวสำรองทั้งๆที่น้องคือตัวจริง
ผมสลัดภาพในอดีตทิ้งไปก่อนจะกลับมาสนใจเด็กน้อยใต้ร่าง
ตัดสินใจอุ้มแบมแบมไปที่เตียงเพื่อที่จะสะดวกกว่านี้
ผมวางน้องลงอย่างเบามือขึ้นคร่อมทันทีที่น้องจะพลิกตัวหันหลัง
กักขังน้องอยู่ในบริเวณของผม
ปลายลิ้นผมแตะเขาที่หน้าอกท้ายซํบจูบเบาๆอย่างอ่อนโยนก่อนจะออกแรงขบกัดเบาๆให้มันเป็นรอย
เสียงดูดเนื้อดังจนน่าเกลียดอยู่หลายครั้งหากแต่ผมไม่คิดจะใส่ใจมันเลย แบมแบมครางฮือกับสิ่งที่ผมป้อนให้
“อะ อ๊า..พี่..พี่หมอ”
เสียงครางชื่อทำให้ผมสะดุดใจยกยิ้มอย่างมีชัยว่าตัวเองเป็นคนสำคัญของแบมแบมมาตลอด
ผมเลื่อนมือลูบไล้หน้าท้องนิ่มเป็นรางวัล
มือซ้ายลากต่ำลงมาล่างล่างหยุดอยู่อยู่ช่องทางด้านหลัง
ผมสอดนิ้วกลางเข้าไปก่อนนิ้วแรงดึงความสนใจแบมแบมด้วยการจูบอย่างมูมมาม
เด็กน้อยเสียงสั่นเบี่ยงหน้าหลบเพราะความเจ็บแต่ผมยังเอาแต่ใจไล่ปล้ำจูบน้องไม่ยอมให้น้องหนี
“แบม..เจ็บ”
เสียงเล็กอ้อนบอกทันทีที่ปากเป็นอิสระแต่ไม่ได้รับความเห็นใจจากผมซักนิด
นิ้วสองและสามสอดเข้าไปตามลำดับผนังเนื้อด้านในรัดนิ้วผมแน่นเกินไป มองหาตัวช่วยภายในห้องแทบจะไม่มีเลยนอกจากครีมบำรุงผิวที่วางอยู่หัวเตียง
ผมดึงนิ้วออกทีเดียวแล้วหยิบครีมบำรุงผิวทารอบทางเข้า
ก่อนจะสอดนิ้วทั้งสามเข้าไปอีกครั้ง ผมขยับเบาๆหมุนควงคล้ายจะสำรวจ
ชอบใจที่เห็นหน้าน้องแบบนี้อีกครั้ง
“ทางนี้.. มีใครเคยเข้าไปหรือเปล่าหื้ม?” ผมถามคนขี้เมาเสียงพร่าในขณะที่นิ้วยังขยับเข้าออกไม่ยอมหยุด
“อื้อ..”
“พี่ขอเข้าไปอีกครั้งได้ไหมครับ?” แกล้งถามไปแบบนั้น
แบมแบมสะบัดหน้าไปมาตากลมโตทำตาปรือมองผมนิ่งๆฟันหน้ากัดปากล่างตัวเองไว้เพื่อกลั้นเสียงคราง
ผมถอนนิ้วออกยันตัวนั่งคุกเข่าแยกขาแบมแบมออก
ผมใช้สายตาสำรวจบริเวณรอบที่ผมจะเข้าไป ก่อนจะชะโลมครีมบำรุงผิวลงกลางกลายตัวเองรูดรั้งเบาๆสองสามทีแล้วกดส่วนหัวลงที่ทางที่คับแคบ
การเบิกทางก่อนหน้านี้ช่วยได้ไม่มากเท่าไหร่
แบมแบมร้องเสียงดังจนผมจะถอดใจ
เข้าไปครึ่งลำผมก็ดึงออกแล้วเข้าไปใหม่ทำแบบนี้อยู่สามสี่ครั้งให้ด้านหลังของน้องมันชิน
จนครั้งสุดท้ายผมฝืนดันเข้าไปจนสุด
“อ๊า!!”
ผมยันกายขึ้นไปจูบขมับแบมแบมเหมือนเป็นการให้รางวัล
ตัวน้องสั่นมากผมเองก็เจ็บเหมือนกันผังด้านในรัดจนผมแทบจะขยับไมได้
“เด็กดี..” ลิ้นชื้นแตะเข้ากรอบหน้าเบาๆผมพยายานดึงความสนใจของแบมแบมมาที่ผมไม่อยากให้น้องเจ็บ
คนใต้ร่างเกร็งจนผมสัมผัสได้แต่การที่น้องเกร็งผมยิ่งเจ็บ
“ผมเจ็บ อ๊ะ.. ฮื่อ”
“แป๊บเดียวครับ”
ผมบอกเบาๆจูบซับน้ำตาที่ไหลข้างแก้ม ขยับช้าๆก่อนจะเพิ่มแรงให้เร็วขึ้น
แบมแบมตัวโยกไปมาหน้าสวยเอียงข้างแทบจะจมกับหมอนมือเล็กกำผ้านวมแน่นผมเลยเอื้อมมือหยิบหมอนอีกใบมาวางซ้อนตรงสะโพก
ผมกระแทกแรงทั้งหมดอย่างเอาแต่ใจกระชับสะโพกแน่นขึ้นแล้วเริ่มขยับใหม่
แบมแบมหอบหายใจหนักทั้งๆที่ผมเป็นคนออกแรง
เสียงเนื้อกระทบดังลั่นห้อง
ผมลอบเลียริมฝีปากอย่างเหนื่อยหอบมองสิ่งที่เชื่อมอยู่ติดกัน ยิ่งเห็นผมยิ่งอัดแรงมากขึ้นกว่าเดิม
ขาเรียวเล็กเริ่มหุบเข้าผมจับออกจนรู้สึกได้ว่าตัวน้องสั่นมาก
แก่นกายที่ชูชันปลดปล่อยเป็นรอบที่สองทั้งๆที่ผมยังไม่ทันจะแตะ
ผมเร่งเอวอีกครั้งปล่อยตามแบมแบมมาติดๆลูกชายหลายล้านตัวพุ่งเข้าไปด้านหลังของเด็กขี้เมา
ผมแช่ค้างไว้นึกโรคจิตลองขยับดู จนมันเกิดเสียง
“อีกรอบนะครับ..เด็กดี” ผมบอกเบาๆก่อนจะเริ่มเกมบนเตียงรอบที่สองของวัน
รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องเข้าโรงพยาลเช้าแต่ผมหักห้ามใจไม่ได้
#หมอมาร์คโคตรแซ่บ
By : no.97
Twitter : @winksoulxx
อ่านต่อ >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1483409&chapter=6
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น